DAGBOEK VAN EEN 'OLDTIMER'
Inleiding
Volgens het alwetende Wikipedia is een ‘oldtimer’ – ik citeer – "een voertuig waarvan het model al lange tijd niet meer gefabriceerd wordt". Nou, daar kan ik mezelf dus zowat mee vergelijken. Ik ben het voertuig van mijn verleden en heden, van mijn herinneringen en mijmeringen, van mijn creativiteit, gevoelens en gemoed, en van mijn model worden er ook al lange tijd geen meer gefabriceerd. 1950 is mijn bouwjaar. Er waren toen al een tiental computers gefabriceerd, maar die waren nog zo groot als een danszaal (er zaten zelfs nog deuren in om ze van binnenuit te programmeren en te onderhouden en ze hadden nog niet eens het geheugen van een hoofdluis). En je moest al miljardair zijn om je er een te kunnen aanschaffen, vandaar dat er toen alleen nog maar een te vinden was in enkele militaire bolwerken en een paar universiteiten. Maar goed. De tijden zijn intussen (enorm) veranderd, zowel in de positieve als in de negatieve zin. Ik zeur er niet over en ik beweer zeker niet dat het vroeger allemaal zoveel beter was. Elk tijdperk heeft zijn eigen goden en demonen en wij zullen er toch nooit in slagen om uit alle wijsheid en kennis die we al vergaarden een perfecte wereld te distilleren waar iedereen het honderd procent naar zijn zin heeft. De mens is het meest geniale en tegelijk het meest falende zoogdier uit die fabelachtige Hebreeuwse Hof van Eden.
Dit dagboek is niet bedoeld om iedereen te vertellen wat en hoeveel ik gisteren of vandaag gegeten of gedronken heb, hoeveel uren ik vorige nacht geslapen heb, hoeveel kilo’s ik afgevallen ben sinds ik wat gezonder ben gaan eten, of hoeveel keer ik stiekem onder het korte rokje van een jonge dame heb gegluurd terwijl ik op de bus zat.
Wat ik hier af en toe wel via het toetsenbord aan jou en de rest van de wereld ga toevertrouwen is wat ik zoal beleef, welke positieve of negatieve indruk iets of iemand op mij heeft nagelaten, wat me verheugt en ergert en wat ik op 74-jarige leeftijd nog zoal verwezenlijk op creatief vlak. Met hier en daar een vleugje zelfreflectie, een terugblik op een (voor mij) bijzondere gebeurtenis en een druppeltje (galgen)humor, een scheutje gemijmer en een snufje gezanik. En zo nu en dan wat foto's uit mijn persoonlijke levenssfeer. Geen wereldschokkend nieuws dus, maar korte stukjes ‘proza’ die misschien ook jou een paar minuutjes ontspanning kunnen bezorgen…
Ik wens je alvast veel leesgenot!
Je genegen oldtimer met een sputterende motor die toch nog soms de honderd per uur haalt.
Hoe leuk vind je deze pagina?