DAGBOEK VAN EEN 'OLDTIMER'
Kerst en jaarovergang tussen oorlogvoerende kleinkinderen
Zaterdag, 4 januari 2025 - Ik verblijf momenteel nog bij mijn geliefde dochter Nirphania. Een paar dagen vóór Kerst vroeg ze mij of ik voor een avond op haar vier kinderen kon komen passen. Zij en haar partner waren uitgenodigd om de opnames bij te wonen van een nieuw VTM-programma dat in het voorjaar op de buis komt en waar nog niets over gezegd mag worden.
Ze zouden pas laat in de avond terug thuis zijn en daarom verhuisde ook mijn pc en tekenmateriaal mee naar haar woning, zodat ik iets om handen zou hebben, want een hele avond voor de tv zitten en elke tien minuten een irritante reeks reclamespotjes door het strot geduwd krijgen is echt niets voor mij. Sinds je die shit niet meer kan doorspoelen kijk ik zelfs nooit meer naar een van die VTM-kanalen, behalve sporadisch naar het dagelijks nieuws, dat gelukkig (nog) niet door reclamespots onderbroken wordt.
Omdat Kerst voor de deur stond vroeg mijn dochter mij of ik nog enkele dagen kon blijven, zodat we dan allen samen, naar jaarlijkse gewoonte, in een gezellige familiale sfeer Kerst konden vieren.
Na Kerstdag vroeg ze mij om nóg een weekje te blijven, om samen ook het nieuwe jaar te verwelkomen. En ik bleef met plezier, ook al liggen mijn vier kleinkinderen nagenoeg constant in oorlog met elkaar en pijnigt hun geschreeuw en druk gedoe vaak mijn gehoor en zenuwstel. Maar god, wat hou ik van hen! En zij houden (nog) van mij. Vooral Laura (10) en Sofie (12) overladen me nog elke dag met een karrenvracht knuffels en wangzoentjes als ik bij hen logeer. Quinten (13) voelt zich daar al te stoer voor en Sam (16) loopt al op vrijervoeten en knuffelt en zoent alleen nog zijn knap liefje, waar ik alle begrip voor heb.
Die lieflijke, ondeugende kleinkinderen, die nog een stuk erger kunnen kibbelen dan de voorzitters van onze politieke partijen, zorgen er ook voor dat ik constant in beweging blijf. Ze vinden het immers vanzelfsprekend dat opa wel al hun rommel zal opruimen achter hun gat en hen op al hun wensen zal bedienen. En rommel maken kunnen ze als de beste, een ‘hobby’ dat tegenwoordig zelfs door de strengst opgevoede kinderen beoefend wordt.
Maar hoe dan ook: het werd toch een gezellige en sfeervolle Kerst en jaarovergang, met door mijn dochter bereidde heerlijke hapjes en maaltijden. Een feestelijke ervaring die je in je herinneringen in een gewatteerd doosje bewaart, zodat ze nooit door minder prettige ervaringen geschonden wordt...
Met Sylvia, dochter van mijn overleden broer, die ons op 3 januari een bezoekje bracht. Op de achtergrond nog de lege verpakkingen van de geschenkjes die ze voor mijn vier kleinkinderen meebracht. En raad eens wie die achteraf mocht opruimen? Inderdaad: opa! Want mama had het te druk met andere zaken en papa was er te moe voor! :)
Hoe leuk vind je deze pagina?
Reactie plaatsen
Reacties